De zweethut is van alle tijden en windstreken. De vorm die we nu in europa veelal gebruiken is stevig geïnspireerd op de zweethut van de oorspronkelijke bewoners van Noord Amerika. Dicht betrokken op moeder aarde en onze natuurlijke verbinding met haar. Ook onze verre voorouders kwamen ooit al samen om te zweten, te reinigen, te bidden en te eren. Om overgangen in het leven te bekrachtigen en te verwerken.
Door vandaag de dag, in het hier en nu samen een zweethutdag te beleven sluiten we weer aan op het veld van onze voorouders en verre-verre voorouders.
De zweethut is een ritueel waarbij we samen in een ronde takkenhut zitten die bedekt is met dekens. De vuurhoeder brengt de stenen binnen die buiten in het vuur gloeiend heet verwarmd zijn. De watergieter besprenkelt de stenen met water en begeleid de groep door fases van stilte, proces en verbinding. We zitten in het donker op de aarde met de gloeiende stenen in het midden en luisteren naar het geluid van het water op de gloeiende stenen. Soms klinkt de drum, soms wordt er gezongen, gedeeld, gehuild, gelachen. Altijd zijn we op weg naar diepere verbinding. Met de elementen, met onszelf, met de aarde, met elkaar, met het grote mysterie dat Leven is.
